Sərt sözlər, Dərin izlər.

Bölmə: Maraqlı › ,
Tarix: 16:03 10.02.2025

Bəzi insanlar var ki, onlar sadəcə bir peşə icra etmir, iz qoyurlar. Onların sözləri, baxışları, bəzən bir jesti illər sonra da xatırlanır. Müəllimlər—xüsusilə də öz işinə ürək qoyanlar belə insanlardandır. Onlar bəzən sərt görünə bilər, bəzən tələbləri ağır gələr, amma bir gün anlayırsan ki, onların hər sözü bir toxum imiş. Vaxtında sərt torpağa düşüb, zamanla cücərirmiş. Ramil Əliheydərov da belə müəllimlərdəndir. Bir az əsəbi, bir az hirsli, amma ən əsası, içində böyük bir müəllim sevgisi daşıyan bir insan. Onun sinfə daxil olduğu an hər şey dəyişir—sanki otaq canlanır, sükutun yerini nizamlı bir intizam alır. O, tələbkar müəllimdir, amma eyni zamanda şagirdlərin dostudur. Bəzən bir baxışı yetər ki, bir səhvin düzəldilməsinə səbəb olsun, bəzən isə bir gülümsəməsi yetər ki, bir tələbə özünə inansın. Ancaq əsl sual budur: İllər sonra onu necə xatırlayacaqlar? Onun sərtliyi necə bir iz buraxacaq?Sinif otağının qapısı açılır. İçəri uzun addımlarla Ramil Əliheydərov daxil olur. Baxışlarında sərtlik, səsində əminlik var. Şagirdlər sanki gözəgörünməz bir nizamla düzəlirlər. Bu sakitlik qorxudan deyil—hörmətdəndir. Çünki hər kəs onu tanıyır: bir az əsəbi, bir az hirsli, amma ürəyi işıqlı bir insan. O, müəllimlik edənlərdən deyil, müəllim olanlardandır. Sözləri sərt ola bilər, səsinin tonu bəzən yüksələ bilər, amma hər kəs bilir ki, bu sərtliyin arxasında dərin bir qayğı gizlidir. O, şagirdlərinə yalnız dərs öyrətmir—onları həyat üçün yetişdirir. Yeri gələndə tənqid edir, yeri gələndə gülümsəyib zarafat edir. Sinifdə tələbkar bir müəllimdir, dərsdən kənarda isə dost kimi.Bəzən bir anlıq gözlərini uzaqlara dikir. Sanki gələcəyi görməyə çalışır. Şagirdlərinin on ildən, iyirmi ildən sonra kim olacağını düşünür. Hansı biri mühəndis olacaq, hansı biri həkim, hansı biri müəllim yolunu seçəcək? Bəlkə də kimsə bir gün onun kimi sinif otağına daxil olub, eyni ciddiliklə şagirdlərinə baxacaq. İllər keçəcək, yollar ayrılacaq, o sinifdəki səs-küy xatirəyə çevriləcək. Şagirdləri zamanla onun qaldırdığı səsi unutsa da, verdiyi dərsləri xatırlayacaqlar. Bəlkə də haradasa bir səhv edəndə, çətin bir qərar qarşısında qalanda, illər öncə eşitdikləri sərt, amma səmimi bir səs beynində səslənəcək. "Bunu etmə, düzgün deyil..." və ya "Özünə inan, bacaracaqsan!" Bir gün—bəlkə on, bəlkə iyirmi il sonra—keçmiş tələbələrindən biri uzun bir iş günündən sonra evə qayıdıb güzgüdə özünə baxacaq, yorğun gözlərində bir işıq sezəcək və astaca pıçıldayacaq:

“Ramil müəllim haqlı idi…”

Bəli, zaman keçəcək, anlar dəyişəcək, amma o müəllimlik etdiyi illərdə sadəcə bilik öyrətməyib. O, iz qoyub. Şagirdlərinin düşüncələrində, xarakterlərində, uğurlarında bir damla da olsa, onun əməyi olacaq və bu izlər zamanla silinməyəcək. Çünki həqiqi müəllimlər lövhəyə yazdıqları hərfi silə bilər, amma insan ruhuna həkk etdikləri heç vaxt pozulmaz.

 

Mayıl Soltanov